Artikelen

Artikel over familieopstelling

Af en toe stelt Jakob van Wielink, de begeleider/‘opsteller’ van de avond, me een vraag. “Hoe is het hier?” Of: “Wat wil je zeggen tegen je dochter, je moeder, je broer?” Het klopt wat mijn vriendinnen gezegd hadden: de antwoorden komen vanzelf. En de emoties ook. Zo sta ik daar, als moeder van Mireille, op een gegeven moment enorm te huilen. Mireille wil me omhelzen, maar Van Wielink houdt haar tegen. “Nog niet, eerst voelen wat het je doet.” Een goede interventie, want dan pas kunnen we elkaar in de ogen kijken, als moeder en dochter, en elkaa…

Rouwende collega’s maken ons een beetje ongemakkelijk. Moeten we een praatje maken? Met rust laten? En wat moet de baas doen? „Wees niet bang óók zakelijk te zijn.” (…)

Concreet zijn is beter, zegt ook Van Wielink. „Een veelgemaakte inschattingsfout is dat een leidinggevende na zo’n verlies de werknemer belt en zegt: neem alle tijd die je nodig hebt, ik hoor wel wanneer je weer komt werken.” Dat is goedbedoeld, maar iemand in rouw heeft doorgaans geen baat bij zo’n open einde, weet Van Wielink. „Spreek af wanneer je opnieuw belt, en blijf zelf steeds contact zoeken. Struc…

Coaches houden zich doorgaans verre van transcendente zijnsvragen. Niettemin werken ook zij terdege mee aan betekenisconstructie. Daarmee zijn er, denken wij, genoeg overeenkomsten om te mogen stellen dat religie in onze cultuur een duidelijk stempel op zowel inzet als vormgeving van coaching zet…

Wanneer we terugkijken op onze levenslijn zullen velen van ons zien dat er in ons contact met secure bases ook kwetsuur en teleurstelling is ontstaan. Dat gebeurde op belangrijke momenten of in perioden waarin onze secure bases er onvoldoende of niet voor ons waren. Deze ervaringen beïnvloeden (eigenlijk altijd onbewust) de wijze waarop wij later omgaan met vragen van verbinding, hulp vragen, nieuwsgierig kunnen zijn, uitreiken, intimiteit vormgeven, een positieve of negatieve kijk hebben op gebeurtenissen, enzovoorts. Zo kunnen we, leraren, onze eigen onvervulde verlangens naar contact pr…

Als we gegijzeld worden door onze oude hechtingspatronen en onze gestolde rouw (niet genomen rouw als antwoord op een onderbroken hechting), dan kunnen we elkaar nauwelijks bereiken. Het vraagt van ons beiden keer op keer de bereid- heid om opnieuw uit te reiken. Voorbij de oude hechtingswonden. Te geloven en te ervaren dat je opnieuw kunt komen…

Afscheid nemen is een beetje als sterven. In dit artikel onderzoeken de auteurs de moeite met afscheid nemen binnen de context van werk en organisatie en plaatsen ook het zakelijke afscheid in het licht van hechting en verbinding. Zij laten zien dat afscheid, verlies en daarmee de mogelijke rouw als reactie op dat verlies, geen eindpunt is op een rechte lijn in de tijd, maar een terugkerend thema binnen een zich steeds herhalend cyclisch patroon: zonder einde geen nieuw begin. Deze thema’s worden verkend, mede aan de hand van een krachtig model: de Transitiecirkel. Dit is gebaseerd op het…

Wanneer verandering een constante is binnen werk en loopbaan, dan is verlies een zekerheid. Elke verandering begint namelijk met een einde. De emotionele en psychologische aspecten van het omgaan met verandering, de transitie, laten zich dan ook het beste uitdrukken in termen van afscheid nemen en omgaan met verlies. Wanneer er sprake is van verlies, dan is rouw als natuurlijke en diepmenselijke reactie op dat verlies vlakbij. De Transitiecirkel dient als hulpmiddel in ontmoeting en gesprek om deze onderwerpen te verkennen en te onderzoeken welke plek afscheid nemen had in de loopbaan tot d…

Identiteit is geen statische of gestolde eenheid. Het is veeleer een organisch veranderende, steeds in beweging zijnde systemische notie. Nergens is dat beter te zien dan bij migranten, die, huis en haard achterlatend, ook deels hun ‘oude’ identiteit achterlaten en de ontstane ruimte met wezenlijk nieuwe elementen vullen. Met de fysieke reis die migranten a eggen, leggen ze ook een reis in hun identiteit af. Identiteit kan als het ware terugblikkend begrepen worden en is het resultaat van een achterwaartse reis, naar plekken, mensen en gebeurtenissen waar we al geweest zijn…

Marshall B. Rosenberg (6 oktober 1934 – 7 februari 2015) was de grondlegger van de geweldloze, of verbindende communicatie. In dit artikel willen we zijn gedachtegoed eren. We laten de betekenis van zijn benadering voor onze emoties en onze relatie met de ander zien. Hiermee geven we een eigentijdse invulling aan de oproep van Aristoteles, ruim twee millennia geleden: “Richt de juiste emotie op de juiste persoon, op de juiste plaats, op het juiste moment en in de juiste mate.”…