Artikelen

Over worden wie je moe(s)t zijn

‘Zoals zo vaak in onze gesprekken, ronden we af met een vooruitblik op schrijfwerk dat nog gedaan mag worden. En als er een nieuw verzoek ligt, zeggen we steevast tegen elkaar “geen tijd” om dan meestal snel daarna te concluderen dat ‘nee’ geen optie is. “Ja”, horen we je nu zeggen “hoezo, geen optie? Je kunt altijd ‘nee’ zeggen.” Wanneer is je ‘ja’ werkelijk ja, en je ‘nee’ werkelijk nee? Wat is de bron van waaruit je antwoord op een vraag volgt. Dat hangt voor ons samen met de vraag naar onze roeping, naar wat we ervaren als de …

In gesprek met dr. Edith Eva Eger

“Als we onszelf niet toestaan om te rouwen om ons verdriet, onze wonden en teleurstellingen, zijn we ertoe verdoemd om ze telkens opnieuw te beleven. Je kunt vrijheid vinden in het accepteren van wat er is gebeurd. Vrijheid betekent dat we de moed verzamelen om de gevangenis af te breken, steen voor steen.”

‘Hoe bereik je een organisatiecultuur waarin coaching vanzelfsprekend is? De gemakkelijkste weg zou natuurlijk zijn om onze organisatie te vullen met alleen maar medewerkers met een ‘op groei gerichte’ mindset: met mensen die ervan overtuigd zijn dat capaciteiten ontwikkeld kunnen worden en die er dan ook voor open staan om zelfs van hun negatieve ervaringen te leren. Met mensen die de bereidheid houden om ondanks ervaringen van falen, toch weer nieuwe uitdagingen aan te gaan. Deze medewerkers zijn in staat om te gaan met feedback, ook als deze kritisch is. Deze medewerkers hebben een…

Interview samen met Marcel van Wersch

‘De grootste valkuil van leiders van deze tijd? Volgens Jakob van Wielink en Marcel van Wersch is het een gebrek aan emoties op de werkvloer. Gelukkig is hier iets aan te doen. ‘Je kunt onmogelijk het beste uit jezelf halen als je hoofd ergens anders is.’

Dutch coaches Jakob van Wielink and Leo Wilhelm explore the parallel journey of a leader developing new insight through coaching, with the quest to build psychological safety within organisations.

Ze zijn te mooi om ongebruikt te laten

‘Tradities vormen de kleine draadjes van het web dat de familie bij elkaar houdt. Soms is het tijd om afscheid te nemen van van bepaalde tradities, en dan weer stof je ze af om ze opnieuw in te voeren. Omdat het zo leuk is om samen herinneringen te maken.’

In gesprek met Jakob van Wielink

‘Leiderschapscoach Jakob van Wielink geeft in Het Klooster in Huissen regelmatig trainingen en retraites. Daarin leert hij mensen de beweging van het donker naar het licht te maken.

Verlangen naar licht is universeel. Waar je ook vandaan komt, in welke cultuur je ook bent opgegroeid, iedereen heeft de diepgewortelde behoefte om licht te kunnen ervaren en licht te kunnen zijn. Het is de stellige overtuiging van executive coach Jakob van Wielink, die werkt met leiders uit de hele wereld. ‘Licht staat voor mij voor liefde, voor gezien worden, in vreugde kunne…

Beleid voor overlijdensgevallen binnen de organisatie

‘Verlies en rouw hebben een enorme impact op organisaties. Niet alleen heeft het overlijden van een werknemer (of het verlies van een naaste van een werknemer) emotioneel impact, er is ook een financiële impact door rouwgerelateerd verzuim Met de invoering van een rouwprotocol kan uw organisatie aandacht voor verlies en rouw bij werknemers borgen, waardoor u ook dergelijk verzuim kunt terugdringen.’

De coach als bron van onvoorwaardelijke hoop door scheppende aandacht

“Geloof je dat het ooit nog goed met me komt?” Met deze coachvraag, eerder een noodkreet, kwam ze bij me. Daar zat ze, in mijn coachruimte, ineengedoken in een stoel die veel te groot voor haar leek. Ze keek schichtig in het rond, beantwoordde mijn blik niet en sprak fluisterend. Veel had ze nog niet verteld. Haar relatie had ze net beëindigd, op haar nieuwe werk had ze alweer ruzie. Dat waren zo’n beetje de openingszinnen geweest. Toen kwam de noodkreet eruit: “Geloof je dat het ooit nog goed met me komt?” En h…

Interview met Kim Phuc Phan Thi, het 'napalmmeisje'

‘Kim Phuc Phan Thi, ‘het napalmmeisje’. Zij is het meisje op de iconische Pulitzer winnende foto dat gillend van pijn en angst op Route 1 van Trang Bang rent voor haar leven. De Vietnamese burgeroorlog en het napalmbombardement op 8 juni 1972 hebben niet alleen de kleren en de huid van dit negenjarig meisje verbrand, de terreur van de oorlog is ook in haar ziel gekropen. Tientallen jaren na het bombardement was zij in de greep van een verlammende angst en haar hart was verbitterd, “negenenhalf op een hopeloosheidschaal van tien”, …