Artikelen

Hoe we emotioneel opgroeien en beïnvloed worden, gaat niet zozeer over de vrolijke kanten van het leven. Maar vooral over de moeilijke kanten, daar waar het schuurt’, zegt Van Wielink. ‘Shit happens gewoon. Bij uitstek in kerken is het lijden een enorme uitdaging. Dat is een paradox, want de essentie van het christendom is lijden en opstanding. Over lijden zijn veel mooie verhalen te maken en musea hangen vol met de meest schitterende kunst erover.

‘In de pijn heb ik Jezus ongelooflijk dichtbij ervaren’

De katholieke Jakob van Wielink en de evangelische Henk Rothuizen schreven samen een boek over hoe Jezus in iedere fase van het leven met de mens meeloopt – ook, of misschien wel juist als het leven zwaar is.

Mijn vrouw is Russisch en wij leven in bizarre tijden. Ons huis is vervuld van afschuw en onbegrip. Het is gewoon niet te harden die oorlog. Voor ons beiden is die invasie een grote misdaad.

Aan de ene kant zou je de oorlog een beetje buiten de deur moeten houden om rechtop te kunnen blijven staan. Maar je wilt ook zien wat er gebeurt. Ikzelf wil de oorlog eigenlijk niet buiten de deur houden. Dat staat haaks op wie ik ben, waar ik over schrijf, wat ik doe. Ik ben al zolang bezig met de vraag hoe je mensen helpt met het lijden om te gaan. Mijn antwoord is altijd: door er niet omheen te draai…

‘Het begon met Jesus Christ Superstar. Jakob van Wielink zag op de lagere school de hippe film over het leven van Jezus en wist: die man wil ik volgen. Het klooster was niet de plek waar hij dat zou doen, wel de wereld van management en leiderschap. “Je kunt niet opstaan als je niet eerst de volle pijn, het volle verlies in de bek kijkt.’

“Terwijl ik dit schrijf, vierde ik net het Feest van Kruisverheffing en werd geraakt door die indringende zin: dat Jezus aan de mensen gelijk is geworden. Die gelijkheid vertaalde zich in Zijn leven één op één met nabijheid: Een God-mens die naast je staat en in die nabijheid vreugde, heling en opstanding mogelijk maakt”, zo zet Jakob van Wielink de toon van dit reflectieartikel.’

‘De vraag ‘kan ik het nog?’ komt regelmatig terug in ontmoetingen met onze cliënten. Een vraag die zowel de cliënt als onszelf uitnodigt tot reflectie op de wijze hoe we zelf omgaan met het ongemak van opnieuw beginnen. Met de gedwongen intervallen in het begeleiden van groepen, kennen we de uitdaging maar al te goed om weer met vertrouwen met een nieuwe groep aan de slag te gaan. W houden van ons vak, we hebben heel wat kilometers achter de rug en toch voelt het af en toe of er een duiveltje is dat de boel probeert te saboteren. We worden uitgedaagd door gedachten als: zo goed was …

In gesprek met Candice Mama over zelfliefde, vergeving en verzoening

“Op mijn achttiende ontdekte ik dat ik een diepere relatie had met de moordenaar van mijn vader dan met mijn vader zelf.” Door alle energie te steken in haar woede, had ze zich wel verdiept in wie de moordenaar van haar vader was, maar nooit in wie haar vader zelf was. Toen ze zich eenmaal verdiepte in zijn leven, zijn dagboek las en met mensen sprak die hem hadden gekend, kwam haar vader tot leven en ontdekte ze hoeveel ze op hem lijkt. “Mijn vader is mij, en ik ben hem.”

Artikel in 'Loslaten', derde aflevering van de serie 'Reis'

‘Een bos bloemen, een vrolijk welkomstwoord: aan de eerste werkdag van een nieuwe collega wordt vaak veel aandacht besteed. Hoe anders is dat soms bij iemand die vertrekt. Zonde. Want een halfslachtig afscheid is niet alleen pijnlijk voor de betreffende medewerker, het is schadelijk voor de bedrijfscultuur.’

In gesprek met Bob Neimeyer over transitie in tijden van crisis

‘Robert (Bob) A. Neimeyer is emeritus hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Memphis (Verenigde Staten). Hij geldt internationaal als een van de grootste autoriteiten op het gebied van betekenisgeving bij ingrijpende verliezen en is oprichter van het Portland Institute for Loss and Transition. We zijn zelf diepgaand beïnvloed door zijn werk en meer nog door zijn persoonlijkheid. Een man die openhartig en kwetsbaar deelt over hoe zijn eigen levenservaringen hem vormden en vormen en daarin velen voorgaat.’

Take off you…

‘Door je roeping te leven, manifesteer je betekenis in alle aspecten van je leven: persoonlijk, professioneel, maatschappelijk en organisatorisch. Je roeping vinden, stelt je in staat om meer jezelf te worden, om te leven en te werken volgens je diepste waarden. Om authentiek te zijn. Dichter bij wie je bedoeld bent te zijn, in alle verschillende rollen die je vervult. Je roeping vergezelt je altijd, ongeacht of je je ervan bewust bent of niet. Door woorden en stem te geven aan je roeping, ben je in staat om bewust keuzes te maken gebaseerd op je roeping.’