Artikelen

Er is veel aandacht voor toenemende mentale problemen bij jongeren. De eenzijdige focus op wat het onderwijs hiertegen kan doen, is een gemiste kans. Er gaat ook iets mis met de steun die ze thuis ervaren.

Wat als je redenaties niet langer verzachten, je denken niet meer helpt, je leven in crisis is? Je bent alleen in de nacht, waar het angstzweet je uitbreekt. In het lijdensverhaal zien we dat Jezus niets verhult, schrijven Mirjam van der Vegt en Jakob van Wielink.

Leiderschapscoach Van Wielink betwijfelt of een wettelijk geregeld rouwverlof de oplossing is. “Er komt dan een grote verzwaring bij de werkgever te liggen. Ik denk dat de periode waarin rouwenden thuisblijven vanzelf korter wordt als rouw op het werk meer bespreekbaar is. Gelukkig begrijpen bedrijven steeds beter dat er geen muurtje staat tussen werk en privé. Rouw is onderdeel van het leven, en daarmee ook van het werk.”

Het was een reclame van een bekend soepmerk: Sjors, de manager die graag wil inspireren vanuit rust en liefde, verliest zichzelf helemaal als iemand een beroep op hem doet. Wie herkent er niet minimaal een heel klein beetje van zichzelf in Sjors? Ik in elk geval wel. Ik wil mezelf graag kennen als iemand die leeft en werkt vanuit Liefde, maar soms verlies ik het wel eens – mijn kalmte, mijn rust, mijn benaderbaarheid. Dan ben ik toch minder de veilige en toegankelijke man die ik graag zijn wil. Het is een verdraaide reis van oefenen, die liefde.

Er is psychologische veiligheid nodig om als kerk een gemeenschap te vormen van gezonde relaties. Daartoe dienen leidinggevenden hun eigen wonden onder ogen te komen, schrijven drie mentoren in geestelijk leiderschap.

Jakob: ‘Ik denk dat er in de afgelopen tien jaar in het Westen bewegingen gaande zijn die mensen structureel zieker maken dan nodig. We zijn heel erg gaan “compartimentaliseren”. Daarmee bedoel ik dat mensen met een probleem rondom rouw naar een rouwtherapeut worden gestuurd, mensen met een probleem op het gebied van werk, sturen we naar een coach, mensen met een onverwerkt trauma moeten naar een traumatherapeut en ga zo maar door. We zijn in een cultuur gekomen van doorverwijzen waardoor we zijn gaan denken dat we op bepaalde plekken niet welkom zouden zijn met heel de ervaring van o…

Jakob van Wielink (47) ervoer gevoelens van rouw en onzekerheid toen het duidelijk werd dat hij niet op biologische wijze vader zal worden. Hij hervond en vindt dagelijks vreugde in zijn rol als stiefvader, schrijver en als coach van leiders. ‘Ik heb ontdekt dat ik op de diepste laag van mijn identiteit een vader ben. Alleen uit zich dat op een= andere manier.

Onze primaire reactie bij pijn en teleurstelling is verzet, we willen die niet. Maar dat lost niets op. Ook ik vroeg me in pijnlijke levensfasen af welke betekenis Jezus hierin voor mij heeft. Hij ging als mens ook door rouw en diepe angst. Het leven is nu eenmaal niet alleen vrolijk. Maar als je je ervoor open stelt, kun je juist als het moeilijk is Jezus ervaren. En daardoor groeien, opstaan, je ware identiteit vinden. Voor mij is Jezus een leraar, een inspirator en geleidelijk aan een echte vriend geworden.

In het westen en zeker in Nederland zijn we meer en meer gaan geloven in de maakbaarheid van het leven, zegt hij. ,,Maar op tal van plaatsen piept het en kraakt het. Je ziet het aan de geestelijke gezondheidszorg. Rouwtherapie: in elk dorp te vinden. Aan de ene kant is die professionalisering goed. Maar we zijn kennelijk ook verleerd ons te verbinden. Hoe kom ik tot dialoog?”

‘Heelt tijd alle wonden? Het is een vraag van alle tijden. Een vraag waar coaches mee geconfronteerd worden. De vraag stellen is de vraag beantwoorden. In gesprek met Jakob van Wielink onderzoeken we deze vraag met meerdere laagjes. Van Wielink is partner bij de School voor Transitie, leiderschapscoach en coauteur van het boek Taal van Transitie. Je roeping als leider in een wereld van verandering. Ik spreek hem voor LoopbaanVisie in zijn lichte kantoor verscholen achter het Dominicanenklooster in de Gelderse gemeente Huissen, dat je uitspreekt als Huusen.’